Januari 2019 – David Vergauwen
- Je geeft voor Amarant een nieuwe cursus over de Belgische avant-garde. Vanwaar je interesse in dit onderwerp?
Ik heb wel mijn voorkeuren onder die Belgische kunstenaars. Kerels zoals Ensor en Permeke weten me nog steeds met verstomming te slaan. Deze cursus was ook voor mij een uitdaging om een grote verzameling aan kunstenaars, stromingen en ideeën op een interessante manier met elkaar in verband te brengen en te kaderen binnen de internationale tendensen. Ook dat laatste is belangrijk. Belgen moeten zowat het minst trotse volk van Europa zijn als het op hun eigen artistieke erfgoed aankomt. En dat geldt ook voor de Belgische muziek, waarover ook een cursus komt. Gelukkig merk ik dat die tijd wat aan het keren is. De interesse en de nieuwsgierigheid stijgen. Dat merk ik wel. En daar ben ik ook blij om. - Waarover zou je in de toekomst nog graag lessen geven?
Ik zeg al jaren dat ik de geschiedenis van de opera opnieuw zou willen opnemen. Het is jaren geleden dat ik deze cursus in drie delen nog heb kunnen aanbieden. Intussen moet hij uiteraard grondig herwerkt worden. Er zijn nieuwe inzichten en nieuwe standaardwerken te lezen. En bovendien zijn ook onze technische verwachtingen anders. Bij de vorige editie van deze cursus gaf ik nog les met cd’s en dvd’s. Nu kan alles een stuk vlotter, maar er kruipt natuurlijk wel wat werk in om al het materiaal te kiezen, te verzamelen en te organiseren. - Wat is het laatste boek dat je hebt gelezen?
Het laatste boek dat ik las draagt de titel ‘The Return to Camelot: Chivalry and the English Gentleman’ van Mark Girouard. Het boek is al oud (1981), maar ik wilde het lezen om de hele negentiende-eeuwse neogotieke retoriek rond ridders en kastelen en de mentaliteit erachter beter te begrijpen. Het helpt me om de architectuur van Pugin, de schilderkunst van de pre-rafaelieten en zelfs de muziek van Sir Edward Elgar en Rutland Boughton beter te begrijpen. Het laatste fictiewerk dat ik las was ‘Tijl’ van Daniel Kehlmann. Ik hou wel van die auteur en ‘Tijl’ is volgens mij zijn knapste werk tot nu toe. Die proloog alleen aan. Meesterlijk! - Stel dat je één dag in de huid van een historisch figuur mag kruipen. Wie zou dat zijn?
Dat is een gemakkelijke vraag. Giocomo Casanova natuurlijk! 😉
Te weten komen welke activiteiten David voor je in petto heeft, doe je hier!