De Franse schilder Paul Cézanne, die gedurende zijn leven maar weinig exposeerde en zich in toenemende mate in isolement terugtrok in zijn geboorteplaats Aix-en Provence, wordt tegenwoordig beschouwd als een van de grondleggers van het modernisme in de schilderkunst.
Cézanne was tijdgenoot van de impressionisten, en je merkt een duidelijke invloed in zijn spel met licht en kleur, maar zijn werk loopt al vooruit op het expressionisme, het kubisme en de geometrische abstractie.
De kunstenaar vond het impressionisme te oppervlakkig. Hij zocht naar de wezenlijke grondvormen van de dingen. Bij de impressionisten resulteerde de observatie tot een poging om de vluchtigheid van de natuur te vatten. Cézanne wilde echter de aanwezigheid van de dingen schilderen, niet hun vluchtigheid. Hij zocht als het ware het concept dat aan de grondslag ligt van de voortdurende veranderingen in de natuur. De wet die de natuur ordent, moet vertaald worden in de wet die het schilderij ordent. In zijn stillevens, landschappen en portretten creëerde hij vormen en diepte door volle kleurvlakken van verschillende intensiteit naast elkaar te plaatsen. Vorm is kleur, beweerde hij, en men moet de vormen oproepen door de harmonie van de kleuren.
Met zijn constructieve penseeltoets is Cézanne het vertrekpunt geworden voor de moderne kunst.
