Na WO I ruimen de kunstenaars het puin. Hun wereld ligt aan scherven, aan hen om de nieuwe maatschappij een hart onder de riem te steken. Kunst wordt sociaal, idealistisch, soms utopisch, maar altijd maatschappijbevestigend.
We trekken naar Rusland waar je kennis maakt met de constructivisten en hun affirmatie met de nieuwe orde; naar Duitsland waar het Bauhaus het onderscheid tussen de utilitaire en de schone kunsten opheft en waar de Nieuwe Zakelijkheid een overdreven realisme introduceert; en naar Parijs waar het surrealisme de vrije associaties van de droom centraal stelt.
