In de 17de eeuw vinden belangrijke omwentelingen plaats aangaande onze visie op de wereld. Het oude wereldbeeld ruimt langzaam maar zeker plaats voor een modern wereldbeeld dat niet langer gebaseerd is op religie, mythologie en antieke boekenwijsheid maar op de waarnemingen, experimenten en ratio.
De belangrijkste revolutie speelt zich af op gebied van de kosmologie waar de aarde haar centrale plaats in de kosmos moet afstaan aan de zon en de begrensde, gesloten kosmos vervangen wordt door een open en oneindig universum.
Ook op gebied van plantkunde, anatomie, scheikunde, optica, mechanica en geologie ontstaan nieuwe inzichten. En ten slotte groeit het inzicht dat dankzij de technologische verworvenheden en de kennis over de mens en de wereld, de menselijke conditie verbeterd kon worden.
