De schilderkunst van El Greco is uniek in de kunstgeschiedenis. Als jonge kunstenaar leert hij het ambacht van het icoonschilderen op Kreta, toen een deelgebied van het Venetiaanse rijk. Venetië en Italië worden al vlug zijn eerste reisdoel, vermoedelijk rond 1567. In Venetië werkt El Greco vooral in het schildersatelier van Titiaan De Oude, waar hij tevens in contact komt met het werk van Tintoretto en de Romeinse maniëristen. Dit alles zal een onuitwisbaar spoor nalaten doorheen het oeuvre van de kunstenaar. Van Titiaan ontleent hij ondermeer de kleur rood als belangrijkste expressiemiddel in zijn schilderkunst.
Later, in Toledo, Spanje, komt El Greco tot zijn eigen specifieke stijl. Langgerekte, slanke figuren en een sterk contrasterend, zelfs onnatuurlijk kleurgebruik tegen een donkere achtergrond zijn de hoofdkenmerken van een hoogst persoonlijke en onconventionele uitwerking van religieuze thema’s, portretten en mythologische onderwerpen. Dit resulteert in onstoffelijke en vergeestelijkte voorstellingen. El Greco’s stijl was eigenzinnig en zeer persoonlijk, waardoor zijn werk nu als hedendaags wordt ervaren.
