Na WOII worden de krachtverhoudingen in de wereld grondig herschikt. Ook in de kunst is dit niet anders. De rol van Parijs als onbetwist centrum van de kunstwereld lijkt uitgespeeld. New York neemt over.
In tegenstelling tot de Europese kunst die nog steeds bezig was het ‘schone’ te zoeken, was de Amerikaanse kunst erop uit de essentie van de kunst bloot te leggen. Dat blijkt als we de existentialistische en heroïsche schilderkunst van zowel de ‘Action Painting’ van Jackson Pollock als de ‘Colorfield’ van Barnett Newman en Mark Rothko vergelijken met de wat bloedloze Europese kunst van dezelfde periode.
Slechts kunstenaars zoals Dubuffet, de leden van de Cobrabeweging en vooral Bacon slagen er in zich te onttrekken aan de esthetiserende tendensen in de Europese kunst en direct en confronterend te schilderen.
